Niedawno zachwycałam się komiksem „W koronie. Nie ma miejsca jak dąb”, a dziś zachwycam się drugim tomem „W koronie. Jeszcze będzie las, by odpoczywać”. Równie ciekawym, równie ładnym i równie intrygującym. W drugiej odsłonie tej komiksowej serii jeszcze mocniej i dobitniej zostały pokazane mechanizmy polityki, poruszona została kwestia wojen i uchodźstwa, a także, podobnie jak w pierwszej części, tożsamości, tolerancji oraz zachowań społecznych. To komiks edukacyjny, mądry i potrzebny. Sama czytam i oglądam go z wielką przyjemnością. Koniecznie podsuńcie go swoim pociechom i czytajcie razem z nimi.
Uwaga! Jeśli nie znacie pierwszego tomu, zatytułowanego „W koronie. Nie ma miejsca jak dąb”, koniecznie nadróbcie zaległości.
W pierwszym tomie żółw Tudo, fan Beetlesów i podróży, pacyfista oraz wielki indywidualista, stracił swoją skorupę – swój dom – a przy tym również tożsamość. Został wygnany ze swojej krainy przez świeżo wybranego żółwiego prezydenta, który uznał Tudo za… wronę (nie ma wszak skorupy, więc nie może być żółwiem). W nowym domu, na wielkim dębie, Tudo rozpoczął nowe życie, razem z małpką Simią i kretem Alejandro, którzy w końcu, w demokratycznym głosowaniu, wybrali Tudo na prezydenta. Jednak bycie prezydentem wcale nie jest takie łatwe i przyjemne, a szczególnie, gdy pojawiają się... nieoczekiwani goście.
Najpierw na dębie przysiadają dwie papugi, których dom i cały dobytek został zniszczony, gdy w ich krainie wybuchła wojna. Później na Dombo (tak nazywa się zamieszkany przez bohaterów dąb) chciała wprowadzić się rodzina korników – w celach czysto konsumpcyjnych. Trudno było rozsądzić, komu należy się drzewo – czy zamieszkującym go zwierzętom (oraz papuzim uchodźcom szukającym tam schronienia), czy kornikom potrzebującym pokarmu do przetrwania.
Jaką decyzję podejmie Tudo? Czy wymyśli dobre wyjście z tej trudnej sytuacji, czy może straci kolejny dom? Czy wyniki demokratycznego głosowania usatysfakcjonują wszystkie zainteresowane strony? Czy bohaterowie będą się trzymać razem i w spokoju zastanawiać się, co zrobić dalej, czy też podzielą się na mniejsze obozy i będą ze sobą walczyć? Sprawdźcie sami.
Drugi tom jest jeszcze bardziej intensywny niż pierwszy. Postawiono w nim jeszcze większy nacisk na edukację poprzez pokazanie w barwny, żywiołowy sposób takich kwestii, jak relacje społeczne, uchodźstwo, opozycja polityczna, demokratyczne głosowanie i przerzucanie się argumentami. Jest tu mowa o klęsce głodu, niszczeniu przyrody, ofiarach wojen, utracie domu. Na przykładzie zwierząt autorzy fantastycznie pokazali problemy ludzkości. A ponieważ jest to komiks skierowany do dzieci, przesłanie musi być pozytywne. Znajdziecie tu więc znaki pokazujące właściwą drogę, drogę polegającą na życiu w harmonii i pokoju, na rozmawianiu i wypracowywaniu dobrych rozwiązań, szukaniu kompromisów, dzieleniu się i pomaganiu innym w potrzebie. Komiks ten pokazuje również, jak szybko dochodzi do eskalacji problemu, którego rozwiązanie w początkowej fazie mogło być bardzo proste.
Ilustracjami i szatą graficzną zachwycałam się w recenzji pierwszego tomu. Wszystko, co wtedy napisałam, można napisać również o drugiej części. Postaci są sympatyczne, mimika i gestykulacja ekspresywna i różnorodna, kolorystyka ciekawa, a całe ilustracje nieprzeładowane szczegółami. Kadrowanie jest nietypowe, nie ma podziału liniami, jest za to kapitalna zabawa plamami koloru. Kontury ilustracji nie są dokładnie wypełnione kolorem, co też na pewno spodoba się dzieciom. Całość wygląda świeżo, lekko i zachęcająco.
Komiks jest, niestety, bardzo aktualny. Daje dorosłym duże pole do rozmów z dziećmi na temat historii, polityki, demokracji, konfliktów i tego, co dzieje się we współczesnym świecie, na naszych oczach. Mam nadzieję, że dzięki temu wyrośnie nam kolejne pokolenie świadomych, mądrych obywateli oraz czytelników ceniących niebanalne, mądre publikacje. Bardzo polecam!
Książka na stronie wydawcy: http://wydawnictwo-tadam.com.pl/w-koronie-2-jeszcze-bedzie-las-by-odpoczywac/
