Jeśli szukacie komiksu, przy którym z wrażenia szczęka opadnie wam na podłogę, to dobrze trafiliście! „Jaś Ciekawski” Matthiasa Picarda to komiks ze wszech miar wyjątkowy. Po pierwsze – jest niemy, nie znajdziecie tu żadnych dymków, opisów, żadnych słów (poza kilkoma dźwiękonaśladowczymi na samym początku). Po drugie – jest czarno-biały (nie jest to kolorystyka często spotykana w ilustrowanych publikacjach dla młodszych czytelników). Po trzecie – komiks został wykonany w technice 3D. Dzięki dołączonym specjalnym okularom z czerwoną i niebieską „szybką” można podziwiać podwodną przygodę tytułowego bohatera w niezwykle efektownym trójwymiarze. Jeśli uważacie, że o 3D wiecie już wszystko i na pewno nic was nie zaskoczy – mylicie się. Technicznie komiks jest fenomenalny! Nawet dorosłym co chwilę wyrywa się z ust głośne „łaaaaaaaał!”.
Masz dość słuchania o cudownych właściwościach spiruliny, chia, goji, macy, acai, camu camu, chlorelli czy lucumy? Hasło „superfood” wywołuje w tobie niechęć oraz skojarzenia z czymś bardzo drogim, egzotycznym i przereklamowanym? Mam dla ciebie dobrą wiadomość! Nie musisz pędzić do sklepu i wydawać fortuny na dziwnie brzmiące specyfiki. Możesz sięgnąć po lokalną superżywność, taką jak jarmuż, czosnek, świeży olej lniany czy kiszonki (a jest tego dużo więcej!). I możesz również poszukać superżywności samodzielnie, w lasach, na łąkach i polach albo w swoim ogrodzie. Dzikie rośliny, zwane często chwastami, mają w sobie dużo dobrego. Czas je docenić!
Niedawno zamieściłam na blogu recenzję wydanej kilka lat temu pięknej książki Jona J Mutha „Zdumiewające opowieści pandy”, a dziś mam przyjemność zaprezentować kolejną publikację tego autora z serii „Zen”, która 14 czerwca miała swoją premierę w Polsce. W przeciwieństwie do poprzedniczki, w tej książce nie ma trzech krótkich przypowieści, jest za to jedna, dłuższa, opowieść-zagadka – tzw. koan – którą każdy czytelnik powinien rozwikłać sam. I choć rzecz dzieje się w czasie Halloween, tak naprawdę wcale nie chodzi o mrożące krew w żyłach straszydła, lecz o dwoistość ludzkiej natury.
„Księga herbaty” to wyjątkowy zbiór esejów, pozornie traktujących wyłącznie o japońskim rytuale parzenia i picia herbaty. Z tej niewielkiej książeczki można się co prawda dowiedzieć wielu rzeczy na temat bursztynowego naparu, ale tak naprawdę herbata jest tu jedynie punktem wyjścia, pierwiastkiem spajającym, ramą, w którą Okakura zgrabnie ujmuje nie tylko ceremonię herbacianą, lecz także japońską filozofię, sztukę, estetykę – tak nam, ludziom Zachodu, obcego, a jednocześnie tak bardzo nas fascynującego ducha Wschodu.
Pochłonęłam tę książkę w jeden dzień. Dawno żadnej powieści z motywem kulinarnym (jeśli w tym przypadku można to tak określić) nie czytało mi się tak dobrze i szybko. Bywało obrzydliwie, bywało absurdalnie, żołądek trochę protestował, sumienie się buntowało, ale nie było wyjścia – skoro już zaczęłam czytać o Ekipie Mięsa Mewy, musiałam jak najszybciej dotrzeć do końca. Kusi mnie, żeby wszystko wam opowiedzieć, ale… nie będzie spojlerów. Nie zdradzę zbyt wiele z fabuły, żeby nie psuć wam lektury. Jeśli zastanawiacie się, co mogło być serwowane na sekretnej kolacji, pomyślcie o tym, czego na pewno byście nigdy, ale to nigdy nie zjedli. Może traficie. Niech sugestywna okładka będzie podpowiedzią. Jednak nawet jeśli traficie w dziesiątkę, na pewno nie domyślicie się, jakie piekło ostatecznie zgotował dla bohaterów Montes.
Sabrina Ghayour to znana popularyzatorka kuchni bliskowschodniej, szefowa kuchni, nauczycielka gotowania i autorka książek kucharskich. Ma irańskie korzenie, ale dorastała w Anglii, gdzie nauczyła się w mistrzowski sposób łączyć ze sobą dwa zupełnie różne kulinarne światy. Mimo europejskich smaczków, to właśnie kuchnia Bliskiego Wschodu, świeże produkty, aromatyczne przyprawy i techniki gotowania, są bohaterkami tej książki. Książki niezwykle apetycznej zarówno pod względem kulinarnym, jak i edytorskim. Wystarczy przeczytać kilkanaście stron, by poczuć niesamowity zapach i smak, który unosi się z kuchni Ghayour.
To książka niezwykła, którą mam na swojej półce od wielu lat. Prosta opowieść o przyjaźni trójki rodzeństwa z nowym, nietypowym sąsiadem – pandą wielką o imieniu Tafla. Pandą wyjątkową nie tylko dlatego, że potrafi mówić (ze specyficznym, lekko „pandzim” akcentem), lecz także dlatego, że mówi bardzo mądrze. Opowiada dzieciom trzy przypowieści Zen. Dla każdego z małych bohaterów wybiera inną, dobraną tak, by pomogła mu poradzić sobie z sytuacją, w jakiej się aktualnie znajduje. To lektura piękna treściowo i wizualnie, dla dzieci i mądrych, wrażliwych dorosłych.
Marcelinka jest na razie tylko myślą w głowie swojej mamy, ale już zdążyła odbyć kosmiczną podróż w poszukiwaniu Najważniejszego. Wybrała się na koniec Wszechświata razem z wiecznie rozczochranym, ale bardzo mądrym Duszkiem oraz niesamowicie szybkim panem Fotonem. Podczas ten niezwykłej wyprawy Marcelinka zadaje dużo pytań, jak to dziecko, odkrywając razem ze swoimi towarzyszami magię i ogrom Kosmosu. To piękna, niebanalna bajka naukowo-filozoficzna, dzięki której dzieci mogą w końcu uzyskać odpowiedzi na dręczące je wielkie pytania, a dorośli znów mogą stać się ciekawskimi dziećmi.
Kiedy zobaczyłam tę książkę w zapowiedziach wydawniczych, od razu wiedziałam, że to coś dla mnie. Początkowo przy lekturze czułam się jednak trochę rozczarowana. Publikacja wydała mi się zbyt luźna i powierzchowna. Miałam do autora trochę żalu, że posiadając tak rozległą wiedzę, tak niewiele jej w książce przekazuje. Ale w miarę czytania okazało się, ku mojemu zaskoczeniu, że w rozmowie z rodziną i znajomymi sypię ciekawostkami z życia miejskich roślin i zwierząt niczym z przepastnego, magicznego rękawa! Ciekawostkami zapamiętanymi właśnie z tej książki. Ot tak, po prostu, podczas relaksującej, przyjemnej lektury, bez spinania się na zapamiętanie czegokolwiek. Chciałabym więcej takich książek!
Kot Papla to kot sympatyczny i rezolutny. Lubi spędzać czas z przyjaciółmi i uwielbia kulkowanie. Tak jak pozostali przedstawiciele swojego gatunku, bardzo lubi leniuchować, ale w przeciwieństwie do nich ma wąsy niesamowicie długie, niemal jak u suma! Ponoć po tacie. Wygląda trochę jak bardzo ważny pan z dawnych obrazów, z szeregiem orderów przypiętych do munduru. Albo jak jakiś słynny malarz. Joanna Krzyżanek napisała o nim dwie książki, w których Papla okazuje się być nie ważnym panem, malarzem ani sumem, lecz… całkiem niezłym detektywem. Jesteście ciekawi, jak poradzi sobie z aferą mleczną i kluskową? Koniecznie przeczytajcie!
Już od pierwszego zdania będę rozpływać się w zachwytach: „Chew” to absolutnie genialna seria komiksowa – kryminalno-kulinarna, z dużą dawką czarnego humoru i i postapokaliptycznego klimatu, z rządowymi spiskami i restauracyjnym podziemiem oraz szczyptą miłości i kosmiczności. W ostatnim czasie oderwała mnie od wszelkich innych lektur. Szalony, nieprzewidywalny scenariusz, świetnie skrojone postaci, kapitalna, karykaturalna i nieco toporna kreska oraz rozsiane niemal na każdej stronie smaczki, których nie wolno przegapić. Pochłonęłam pierwszych sześć tomów tak szybko, że teraz pozostaje mi chyba czytać od nowa, by dotrwać do premiery kolejnej części. Bardzo polecam wszystkim wielbicielom komiksów, zagadek, niecodziennych przysmaków, pokręconych bohaterów i odjechanych wizji przyszłości. Fanom kurczaka z rożna i w panierce, recenzentom kulinarnym i strażnikom miejskim. Miłośnikom egzotycznych owoców, buraków i zaskakujących zwrotów akcji. Tony Chu zaprasza was do swojego świata!
Książka „Cookentials. Nowy przepis na przepis” przykuła moją uwagę oryginalną formą prezentacji składników i sposobu przygotowania potraw. W zalewie tysięcy książek kulinarnych bardzo podobnych do siebie, ta na pewno się wyróżnia, a ja chętnie zapoznaję się z nowinkami – nie tylko kulinarnymi, lecz także graficznymi, edytorskimi. Czy nowy przepis na przepis Pawła Lewińskiego jest rzeczywiście tak świeży, praktyczny i – co najważniejsze – smaczny, jak wydaje się na pierwszy rzut oka?
Dzięki wydawnictwu Tadam w polskich księgarniach zagościły niesamowite komiksy – z kartonowymi kartkami, pięknie zrealizowane, z prostymi historiami i urokliwymi ilustracjami. Komiksy dla najmłodszych dzieci. Nawet tych, które nie potrafią czytać! Pisałam już o kapitalnej „leśnej” serii Adama Święckiego, a dziś przyszedł czas na przygody Małego i Dużego, czyli hipopotama i myszy – bohaterów uroczej komiksowej serii Agaty Matraś. Będzie trochę o rozchmurzaniu i trochę o kulinarnym czarowaniu.
Dzięki wydawnictwu Tadam w polskich księgarniach zagościły niesamowite komiksy – z kartonowymi kartkami, pięknie zrealizowane, z prostymi historiami i urokliwymi ilustracjami. Komiksy dla najmłodszych dzieci. Nawet tych, które nie potrafią czytać! Pisałam już o kapitalnej „leśnej” serii Adama Święckiego, a dziś przyszedł czas na przygody Małego i Dużego, czyli hipopotama i myszy – bohaterów uroczej komiksowej serii Agaty Matraś. Będzie trochę o rozchmurzaniu i trochę o kulinarnym czarowaniu.