Co je Balbina P.?

Kim jest Balbina Przepiórko? To pierwsze pytanie jakie przychodzi na myśl po przeczytaniu tytułu tej książki. Ale nie szukajcie jej życiorysu, próżny trud. Balbina Przepiórko jest postacią fikcyjna, a dokładniej – to podwójny pseudonim, pod którym ukrywają się Piotr Bikont (Przepiórko) oraz jego żona, Mirka Olbińska (Balbina), autorzy „Kuchni żydowskiej…”. Książka pełna jest pysznych dań koszernej kuchni Żydów polskich oraz opowieści o historii, obyczajach i charakterystycznych smakach. Całość uświetniają cudowne ilustracje tworzące niepowtarzalny klimat. Publikacja idealna dla wielbicieli pięknych książek, kultury żydowskiej i oczywiście kulinariów. Jak na pseudonim, Balbina naprawdę nieźle gotuje!

Ugryźć Japonię

Kuchnia japońska staje się u nas coraz bardziej popularna. Restauracje serwujące sushi nie są już niczym niezwykłym. Sos sojowy i wasabi zagościły w wielu domach, a w niektórych można znaleźć także marynowany imbir, suszone wodorosty nori lub kombu, makaron soba i udon czy zieloną herbatę matcha. Jednak mimo dość rozbudowanych działów żywności orientalnej w hipermarketach i pojawiania się w większych miastach kolejnych specjalistycznych sklepów, nasza wiedza na temat kuchni japońskiej jest wciąż bardzo ograniczona. Na szczęście w księgarniach można co jakiś czas znaleźć nową publikację dotyczącą japońskich kulinariów, uchylającą choćby rąbka smakowitej „tajemnicy”. W czytelniczo-kulinarnych japońskich wojażach książka Michaela Bootha to jedna z najważniejszych pozycji, dająca solidne podstawy wiedzy i oferująca jednocześnie przyjemną rozrywkę na wysokim poziomie.

Wiersze z apetytem

Wandę Chotomską zna chyba każde dziecko, małe i duże. Jest jedną z najbardziej popularnych polskich poetek dziecięco-młodzieżowych, a także autorką opowiadań, scenariuszy bajek muzycznych i telewizyjnych, sztuk teatralnych oraz dobranocki „Jacek i Agatka”. W swojej najnowszej wierszowanej publikacji przenosi czytelników w świat śniadań, obiadów i kolacji. Nie zobaczycie tu księżniczek ni rumaków, za to poznacie niezwykły świat smaków. Autorka przekonuje, że podróżować każdy może – tak na piórze, jak i w kuchni. Więc nie zwlekajcie! Niejadki i obżartuchy, zamiast łapać się za brzuchy szybko książkę otwierajcie, pyszne rymy zajadajcie!

Amarantusowe szaleństwo

Nazywany „złotem Inków” oraz „zbożem XXI wieku”. Zawiera więcej wapnia niż mleko, więcej żelaza niż szpinak, więcej magnezu niż czekolada i więcej błonnika niż owies. Do tego mnóstwo witamin i mikroelementów, lekkostrawną skrobię, dużo łatwo przyswajalnego białka, pełen zestaw aminokwasów i cenny skwalen, który m.in. ujędrnia skórę, obniża poziom cholesterolu, opóźnia proces starzenia i podnosi odporność organizmu, działa też jak naturalny antybiotyk. Nie zawiera glutenu, więc jest bezpieczny dla osób z celiakią lub na diecie bezglutenowej. Amarantus. Smaczny, zdrowy, pożywny i dostępny w różnych formach, które można wykorzystać w kuchni na wiele sposobów. Jeśli nie wiecie „jak to się je”, zachęcam do lektury książki Grażyny Konińskiej i Waldemara Sadowskiego, pierwszej polskiej publikacji w całości poświęconej amarantusowym kulinariom.

Nasierowska i Majewski ucztują

Uwielbiam dawne książki kucharskie. Stare ryciny i fotografie przedstawiające sprzęty czy potrawy. Pożółkły papier i wspaniałe rysunki, piękne w swej prostocie. Kiedy czytałam „Fotografię smaku” miałam wrażenie, że obcuję z właśnie taką starą książką. Potrawy przygotowała Zofia Nasierowska, słynna fotografka, portrecistka a także... wyśmienita kucharka. Receptury okrasił nostalgicznymi i zabawnymi tekstami mąż autorki, Janusz Majewski, pisarz, scenarzysta i reżyser. Całości dopełnił kapitalny projekt graficzny Anny Pol, utrzymany w stylu retro. Miło jest trzymać w ręku tak wysmakowaną publikację, z opowieściami z przeszłości i przepisami na pyszne dania, które w laśmiadowskim dworku jadały niegdyś najznamienitsze polskie gwiazdy.

Na sposób paryski

Siedzisz wygodnie na kanapie, oglądasz teleturniej o chudych jak patyki modelkach, zajadając frytki i popijając słodki napój o jakże naturalnym żarówkowym kolorze. W pewnym momencie ze smutkiem zauważasz, że twoja waga nieco różni się od wagi modelek i postanawiasz schudnąć. Ale jak? Cudowne pigułki, magiczne koktajle, maszyna masująca, plastry chudnące „za nas” podczas snu? A może jednak bardziej tradycyjnie, czyli jakaś super-hiper-mega-ekstra-100%-skuteczna-dieta? Sprawdzasz jaka jest teraz na topie i zaczynasz jeść tylko tłuszcz albo wyłącznie jabłka. Efekt? Pogłębiająca się frustracja. Prawdopodobnie zrzucisz kilka kilogramów, ale powrócą równie szybko, jak zniknęły (znienawidzony efekt jo-jo). A może przybędzie ich jeszcze więcej… I tak w kółko. Co na to doktor Cohen?

Magiczna i smakowita

„Przepiórki w płatkach róży”, powieść meksykańskiej autorki Laury Esquivel, wydana po raz pierwszy w 1989 roku, szybko zyskała miano klasyki literatury kobiecej, a dziś także kulinarnej. To piękna historia o miłości, skomplikowanych relacjach rodzinnych, konwenansach, trudnych wyborach i kuchennej alchemii. Nie jest to zwyczajne czytadło dla pań, niezobowiązująca opowieść o niełatwych losach dwójki zakochanych. Książka jest pełna kulturowych smaczków oraz magicznego realizmu w najlepszym wydaniu. Pokazuje fizyczną siłę uczuć i marzeń, kobiecą determinację i nadnaturalną moc drzemiącą w każdej potrawie, którą doprawimy szczerymi emocjami.