Z nieba lecą smakołyki, szybko łapcie talerzyki

Czy zastanawialiście się kiedyś, co by było, gdyby z nieba spadało jedzenie? Wystarczyłoby wyjść z domu z parasolem lub talerzem, aby złapać śniadanie, obiad albo deser. Na pomysł takiej opowieści dla dzieci wpadła Brytyjka Judi Barrett. Jej książka, zatytułowana Cloudy with a Chance of Meatballs, zilustrowana przez Rona Barretta, ukazała się po raz pierwszy w 1978 r. W 2009 r. na podstawie tej historii powstał film animowany, w Polsce znany pod tytułem „Klopsiki i inne zjawiska pogodowe”. Za klopsikami co prawda nie przepadam, ale bajka jest całkiem przyjemna, smakowita i mądra, choć różni się dość mocno od książkowego pierwowzoru.

„Jutro będzie pochmurno, z możliwościami przejściowych klopsików po południu i wieczornym deszczem zupy ziemniaczanej” – taką prognozę pogody słyszeli być może mieszkańcy wymyślonego przez Judi Barrett miasteczka Chewandswallow (Żućipołykać). W jej książce dziadek opowiada wnuczce i wnukowi historyjkę do snu, w której opisuje właśnie to dziwne miejsce. Trzy razy dziennie pogoda „przynosi” mieszkańcom posiłki oraz napoje. Zamiast deszczu pada sok albo zupa, lody zastępują śnieg, a z wiatrem pojawiają się pyszne hamburgery. W miasteczku nie ma sklepów spożywczych, ponieważ z oczywistych powodów nikt nie musi kupować jedzenia. Jednak po pewnym czasie pogoda zaczyna się pogarszać, najpierw przynosząc niesmaczne posiłki, później zwiększając ich rozmiary i porcje. Miasteczko nawiedzają kulinarne katastrofy, jak pomidorowe tornado czy ogromny naleśnik spadający na szkołę. Ponieważ dalsze życie staje się tam niemożliwe, mieszkańcy budują tratwy z jedzenia i w ostatniej chwili opuszczają Chewandswallow. Wkrótce wszyscy docierają do nowego miasta, gdzie muszą przywyknąć do innych warunków życia. Niebo nie zsyła tu bowiem jedzenia...

Filmowa wersja tej opowieści jest nieco inna. Znajdujemy się w czasach współczesnych, w małym miasteczku zwanym w polskiej wersji Morskie Zdroje. Miasteczko było znane z połowu sardynek, ale gdy przemysł rybny podupadł, mieszkańcom zajrzał w oczy głód. Jedli tylko i wyłącznie sardynki, których już nikt nie chciał od nich kupować. Na szczęście w Morskich Zdrojach mieszka młody utalentowany naukowiec, Flint Lockwood (Jacek Bończyk), od najmłodszych lat zafascynowany wynalazkami. Stworzył m.in. buty w sprayu, których nie można jednak ściągnąć, włosoodrastacz, małpi myślolokalizator czy ptako-szczury. Wszystko bardziej kłopotliwe niż przydatne. Ale pewnego dnia Flint uruchamia maszynę, która zamienia wodę w wybrany rodzaj jedzenia. Robi to podczas otwarcia Sardynkolandu i przemówienia burmistrza. Niestety, maszyna wymyka się spod kontroli, niszczy nowy park rozrywki, który miał być ostatnią szansą dla miasta, i znika w chmurach. Wszyscy są wściekli na młodego naukowca – do czasu, gdy z nieba zaczynają spadać hamburgery...

Na miejscu jest młoda pogodynka, Sam Sparks (Monika Pikuła), która relacjonuje całe wydarzenie. Mieszkańcy są zachwyceni, może oprócz ojca Flinta, który prowadzi sklep z przynętami i w tym fachu widzi przyszłość syna. Burmistrz (Miłogost Reczek), marzący o wielkiej karierze, zachęca naukowca do stałego dostarczania posiłków w ten sposób. Chce stworzyć z Morskich Zdrojów jedyne na całym świecie miasteczko kulinarnej turystyki. Wszystko idzie dobrze, z nieba spadają tosty i bekon na śniadanie, lody i galaretka na deser, pieczone kurczaki i każda inna potrawa, jaką na życzenie zaprogramuje Flint. Jednak pewnego dnia zawieszona w przestworzach maszyna zaczyna szwankować, jedzenie przybiera coraz większe rozmiary, zresztą tak jak obżerający się ciągle burmistrz, i staje się niebezpieczne dla miasta. Z chmur spływają trąby powietrzne spaghetti i gigantyczne klopsy. Flint, pogodynka Sam i kilku innych bohaterów wyrusza w podróż do zawieszonej nad miastem maszyny, by powstrzymać globalną katastrofę i oszalałego w międzyczasie burmistrza. Misja okazuje się niełatwa, ale dobro musi zwyciężyć!

Opowieść jest przyjemna i zrealizowana w malowniczy sposób. Postaci są proste i gładkie, kolory intensywne, akcja szybka i wciągająca, zwłaszcza dla najmłodszych widzów. Dorośli też dobrze się zabawią, pod warunkiem, że nie będą mówić: przecież to nie możliwe!, ależ tam musi być mnóstwo zarazków..., po co on włożył na siebie tego pieczonego kurczaka? Oprócz warstwy rozrywkowej, w bajce jest również element edukacyjno-wychowawczy. Widzimy upadające miasteczko, w którym ludzie niemal głodują, śledzimy losy młodego chłopca, który marzy, by zostać naukowcem i dokonać rzeczy wielkich. Mamy tu zaburzoną, pełną niezrozumienia relację między ojcem-rybakiem, tradycjonalistą, a zwariowanym synem, który chce zmienić świat. Pojawia się żądny władzy, nieuczciwy burmistrz, któremu zachłanność nie wychodzi ostatecznie na dobre, gwiazdor z reklamy, który od dziecka żyje dzięki swojej „sławie” oraz bardzo inteligentna dziewczyna, która udaje głupią i zdejmuje okulary, by zdobyć sympatię otoczenia. Jest też genialny kamerzysta z TV Pogoda, który okazuje się być zarówno lekarzem, jak i pilotem samolotów, oraz towarzyszący Flintowi Zenek – przezabawna małpka uwielbiająca misio-żelki.

Całość jest pełna humoru i jedzenia. Wątek romantyczny między Flintem i Sam został potraktowany bardzo lekko, a spożywcze huragany i tornada są, według twórców obrazu, swego rodzaju pastiszem na filmy katastroficzne. I choć bardziej podobała mi się oryginalna, pięknie zilustrowana wersja książkowa, niestety niewydana do tej pory w języku polskim, cieszę się, że powstała ta animacja. To całkiem przyjemna rodzinna rozrywka, na pewno warta spróbowania. W roku 2000 został wydany sequel książki pt. Pickles to Pittsburgh, w którym dwójka wnucząt z pierwszej części leci we śnie do miasteczka, skąd żywność jest transportowana do różnych miejsc na całym świecie, gdzie ludzie cierpią głód. Pouczające. Prawdopodobnie w 2014 r. zobaczymy animowany film na podstawie tej książki. To dobra wiadomość dla tych, którym „Klopsiki i inne zjawiska pogodowe” rozbudziły apetyt.

„Klopsiki i inne zjawiska pogodowe” (oryg. Cloudy with a Chance of Meatballs), reż. i scen. Chris Miller, Phil Lord, na podstawie książki Judi Barrett pod tym samym tytułem, USA 2009.

Więcej na temat filmu: www.filmweb.pl/film/Klopsiki+i+inne+zjawiska+pogodowe-2009-394386