Lubię oglądać zdjęcia w książkach kucharskich, szukając inspiracji do nowych, interesujących form serwowania posiłków. Osoby uwieczniające na zdjęciach jedzenie prześcigają się w tworzeniu nowych aranżacji i wykorzystywaniu niebanalnych akcesoriów oraz dodatków. Potrawa powinna być bowiem nie tylko smaczna, zdrowa i aromatyczna, lecz także estetycznie podana. Książek o dekorowaniu potraw jest dość dużo. Nawet jeśli macie w głowie mnóstwo własnych pomysłów, warto czasami do nich zajrzeć. Warto też wiedzieć, których książek unikać.„Dekorowanie potraw” Elisabeth Bangert to kolejna książka, która najwyraźniej stała się ofiarą zmowy polskiego wydawcy i/lub tłumacza. Na okładce widnieje deser podany w małym szklanym naczyniu, przystrojony m.in. kandyzowanymi fiołkami. W środku zapewne znajdują się ciekawe pomysły na podanie i przybranie różnych potraw tak, by dodać im atrakcyjności. Jeśli nie wczytacie się dokładnie w opis książki i nie poszukacie recenzji albo zdjęć ilustrujących zawartość, możecie być zaskoczeni. Książkę pani Banger kupiłam właśnie tak, „w ciemno”. Moja wina. Przerzucam kilka stron i zastanawiam się, czy aby na pewno właśnie t o zamówiłam... Miało być o dekorowaniu potraw! Docieram do końca i odnajduję tytuł oryginału: Alles im Glas. To książka o serwowaniu jedzenia w szklanych naczyniach – szklankach, pucharkach, kieliszkach i słoikach. Dlaczego nie można było choćby zasugerować „szklistości” w tytule? W dodatku polski wydawca zaopatrzył publikację w podtytuł – „Danie ładnie podane bardziej smakuje” – w którym również nie wspomniał o motywie przewodnim. Najwidoczniej jest to nieistotny szczegół, a wykorzystanie szklanki można uznać za dekorację.
Na pierwszych trzech stronach bardzo ogólnie i skrótowo zostały omówione możliwości prezentacji jedzenia w szkle oraz sposoby wypełniania naczyń pysznościami. O, więc może jednak warto było! Czytam: „Istnieją rozmaite metody napełniania szklanek w taki sposób, aby poszczególne warstwy składników nie mieszały się i pozostawały oddzielone od siebie”. Po tym zdaniu autorka radzi wykorzystać rękaw cukierniczy albo lejek. Oto cała „rozmaitość metod” streszczona w dwóch zdaniach. Zostaję także uświadomiona, że szkło do gorących dań musi być odporne na wysoką temperaturę, a do wysokich szklanek należy podać długie łyżeczki. Zaskakujące! I to wszystko jeśli chodzi o praktyczne rady.
Później pojawiają się przepisy podzielone na siedem kategorii: zupy, sałatki, pikantne potrawy, placki zawijane, wrapsy i wafle, müsli, napoje, na słodko. Przy każdym zamieszczone jest zdjęcie z propozycją podania w szkle. Być może wykażę się malkontenctwem, gdy napiszę, że serwowanie zupy w szklance, a sałatki w pucharku nie jest dla mnie niczym nowym. Wszystko można podać w szkle, tak jak w ceramice czy plastiku (w ostatnim przypadku poza gorącymi potrawami). Barszcz czerwony w kieliszku do martini, z grzybowym uszkiem nabitym na szpadkę, koktajl owocowy w małej buteleczce po mleku, kasza gryczana z gulaszem w słoiku po kiszonych ogórkach, oczywiście bez etykietki. Ale czy taki materiał nadaje się na poradnik, w dodatku za niemal 30 zł? Czy nie wystarczyłoby jedno zdanie: spróbujcie podawać zupy, sałatki, desery i wszystko inne w szklanych naczyniach? Każdy z nas i tak zapewne dysponuje innymi szklankami niż pani Bangert, dokładnej kopii jej aranżacji nie uda się więc stworzyć.
Książka mogłaby się obronić, gdyby zdjęcia były zachwycające, a przepisy aż prosiły się o wypróbowanie. Powiedzmy, że zdjęcia i aranżacje są poprawne (co dziwne, nie ma w środku potrawy z okładki), ale większość potraw jest tak słabej jakości, że nawet najpiękniejsza fotografia nie zdoła im pomóc. Pierwszy przepis, na zupę szparagową z krewetkami, wzbudził we mnie płomień nadziei. Zupa w pękatych szklankach prezentuje się ładnie, krewetki wiszą nad bladym kremem, nadziane na szpadki i posypane natką pietruszki. Na liście składników odnajduję bulion mięsny w kostce oraz torebkę zupy szparagowej w proszku. Straciłam apetyt. Na szczęście dalej jest zupa ze wspaniałego czosnku niedźwiedziego, która wygląda niezwykle apetycznie. Pierwszy promień zadowolenia. I, jak się później okazuje, ostatni. Pominę milczeniem rozdział o sałatkach, w którym króluje kiełbasa, mortadela i parówki. Być może jest to kwestia niemieckiej diety... W pikantnych daniach można zwrócić uwagę na gulasz wieprzowy „po azjatycku” i – dla poprawienia humoru – parówki (znowu!) w sosie curry z frytkami (mistrzostwo kuriozalnego podania!). Placki i tortille również nie zachwycają. Jeden z pomysłów to gotowe tortille posmarowane twarogiem z nutellą i posypane pokrojonymi owocami. Cóż za wyrafinowanie! Słodkości najczęściej składają się z warstw owoców, jogurtu, śmietany, twarogu, ciastek lub pierniczków pewnej firmy – w różnych kombinacjach.
Nie ma w tej książce dekorowania potraw z prawdziwego zdarzenia. Nie ma interesujących smaków ani przepisów, które chciałabym wykorzystać (poza prostą zupą czosnkową, za którą daję plus). Danie ładnie podane, jedzone w miłej atmosferze, rzeczywiście smakuje lepiej. Ale słabej jakości produktom – zarówno książkom, jak i potrawom – nie pomoże najpiękniejsza szklanka ani nawet kryształowy puchar ze złoconymi brzegami.
Ocena: 1/10
Elisabeth Bangert, „Dekorowanie potraw. Danie ładnie podane bardziej smakuje” (oryg. Alles im Glas), Klub dla Ciebie 2010, 80 s., cena 29,90 zł.
Książka na stronie wydawcy, z przykładowymi przepisami i zdjęciami: www.weltbild.pl/dekorowanie-potraw_p10424885.html
Książka mogłaby się obronić, gdyby zdjęcia były zachwycające, a przepisy aż prosiły się o wypróbowanie. Powiedzmy, że zdjęcia i aranżacje są poprawne (co dziwne, nie ma w środku potrawy z okładki), ale większość potraw jest tak słabej jakości, że nawet najpiękniejsza fotografia nie zdoła im pomóc. Pierwszy przepis, na zupę szparagową z krewetkami, wzbudził we mnie płomień nadziei. Zupa w pękatych szklankach prezentuje się ładnie, krewetki wiszą nad bladym kremem, nadziane na szpadki i posypane natką pietruszki. Na liście składników odnajduję bulion mięsny w kostce oraz torebkę zupy szparagowej w proszku. Straciłam apetyt. Na szczęście dalej jest zupa ze wspaniałego czosnku niedźwiedziego, która wygląda niezwykle apetycznie. Pierwszy promień zadowolenia. I, jak się później okazuje, ostatni. Pominę milczeniem rozdział o sałatkach, w którym króluje kiełbasa, mortadela i parówki. Być może jest to kwestia niemieckiej diety... W pikantnych daniach można zwrócić uwagę na gulasz wieprzowy „po azjatycku” i – dla poprawienia humoru – parówki (znowu!) w sosie curry z frytkami (mistrzostwo kuriozalnego podania!). Placki i tortille również nie zachwycają. Jeden z pomysłów to gotowe tortille posmarowane twarogiem z nutellą i posypane pokrojonymi owocami. Cóż za wyrafinowanie! Słodkości najczęściej składają się z warstw owoców, jogurtu, śmietany, twarogu, ciastek lub pierniczków pewnej firmy – w różnych kombinacjach.
Nie ma w tej książce dekorowania potraw z prawdziwego zdarzenia. Nie ma interesujących smaków ani przepisów, które chciałabym wykorzystać (poza prostą zupą czosnkową, za którą daję plus). Danie ładnie podane, jedzone w miłej atmosferze, rzeczywiście smakuje lepiej. Ale słabej jakości produktom – zarówno książkom, jak i potrawom – nie pomoże najpiękniejsza szklanka ani nawet kryształowy puchar ze złoconymi brzegami.
Ocena: 1/10
Elisabeth Bangert, „Dekorowanie potraw. Danie ładnie podane bardziej smakuje” (oryg. Alles im Glas), Klub dla Ciebie 2010, 80 s., cena 29,90 zł.
Książka na stronie wydawcy, z przykładowymi przepisami i zdjęciami: www.weltbild.pl/dekorowanie-potraw_p10424885.html
